Özel günler her zaman önemli olmuştur benim için, evet koca yıl önemsemeyip herkesin kutladığı bir gün çiçek alınıp gelinmesi bana da pek çokları gibi saçma geliyor ama çok şükür ki ben şanslı olan kadınlardanım. Özel olduğumu her fırsatta hissettirir eşim. Hal böyle olunca özel günlerimizde beklentim de fazla oluyor, yalan değil ;) Ama bu kez çok daha farklıydı, bir beklenti içerisinde değildim. İlk anneler günüm olduğundan mıdır bilmiyorum, beni neyin beklediğini, ne hissettiğimi/hissedeceğimi bilmiyordum.
Pazar gününe uyandığımız sabah çok farklıydı. Ponçik piremsesim her sabah olduğu gibi 4:30 sularında bizi uyandırdı :) Günü uyuyarak geçirecek değildik herhalde ;)
Böcüğümüzü aramıza alıp biraz oynaştıktan sonra baba kız uyuyakaldılar. Bir süre onları izledim, yanımda oldukları için tekrar şükür doldum. Çok ilginç bir şekilde bir gram bile uykum yoktu, fazlasıyla enerjiktim. Döndüm durdum uyuyamadım. Hangi güne uyandığımı düşündüm, anne olduğum gerçeğiyle bir kez daha mutlu oldum. Bu anlardan sonra heyecanlanmaya başladım. Mutluluklar diyarından rüyalar alemine geçmeye hazırlanırken sevdicekle yavrumuz uyandılar. Her sabah olduğu gibi ben biraz uyuyabileyim diye salona geçtiler.
Uyandığımda beni bir sürpriz bekliyordu, kızçemin sırtına kadar hemde :) Ben kızımızın üzerini değiştirmeye giderken, Murat biraz panik oldu. Salona dalmamla sebebini anladım, meğer caniçlerimin asıl sürprizi oradaymış.
Gece ben uyuduktan sonra uyanmak üzere saat kurmuş Murat ama Masal bu geceye ilave bir uyanma seansı ekleyince gerek kalmamış, kızımızı uyuttuktan sonra salona gitmiş ve duvarımızı süslemiş, çiçekler ise akşamdan eve sokulmuş. Helal olsun valla ben olsam kesin belli ederdim, saklayamazdım zaten yakalansam da versem bir an önce diye sabırsızlanırdım. (sürprizler konusunda biraz tez canlıyım, tutamıyorum kendimi :) ) Çok çok mutlu oldum, gerçekten hiç şüphelenmemiştim hazırlık yaptığından. Baba kız işbirliği içerisinde yapmışlar gibi hissettim, kızımın büyüyüp boynuma sarılarak günümü kutlaması hayali ile tekrar mutlu oldum. (Allahım o günleri görmeyi de nasip etsin inşallah)
En sona Eylül Masal'ı bırakarak hazırlandık, canparçam soyunmayı seviyor da giyinmeyi pek sevmiyor. O yüzden onu giydirdikten sonra kendimizi hemen dışarı atmamız gerekiyor ;) Onu giydirmek çok zevkliydi, bayram sabahı gibi hissettim. En son çocukluğumda mutlu olmuştum, heyecan dolmuştum bayram geldi diye. Şimdi yeniden çocukluğuma dönüyor gibiydim, bebeğimle birlikte yeniden yaşayacağım o çocuksu mutlulukları. Hayatı temize çekmek gibi anne olmak, mutlu anların tekrar tekrar tadına varmak aynı zamanda.
Bir örnek takarız diye bandana siparişi vermiştim, kargoda aksilikler oldu Pazartesi'ye kalacaktı ama cankocam halletmiş müdürle görüşüp almış kargodan :) Bandanalarımızı da taktık anne kız, Olimpos At Çiftliği'ne kahvaltıya gittik. Tedirgindim aslında Masal durmazsa ne yapacağız, hızlı hızlı yer kalkarız diye düşünmüştüm bazen çok sık emmek istiyor kızım ama anneciğine hediyesi melek gibi uyumak oldu kuzumun. Kahvaltımız bitmeye yakın uyandı, çok da sakindi bebeğim. Bol bol fotoğraf çekildik, annesinin yaptığı baloncukları takip etti kızım. Sevdicek hediyemi de verdikten sonra gezmek üzere kalktık.
Çok çok güzel bir gün geçirdik çekirdek aile olarak. Rabbim nicelerine kavuştursun, sağlıkla huzurla.
Canım kızım, iyi ki bizim kızımızsın. Bize Allah'ın emaneti, Allah'ın bize lütfettiği en güzel duygusun. Seni çok seviyorum ♥